Jerzy Sułek

---

Życiorys

Jerzy Sułek, syn Bolesława i Janiny, rozpoczął swoją aktywność polityczną w 1958 roku, wstępując do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Jego edukacja była związana z wieloma instytucjami edukacyjnymi, w tym z ukończeniem w 1961 roku Szkoły Głównej Służby Zagranicznej. Sułek zdobył także wiedzę w Moskiewskim Państwowym Instytucie Stosunków Międzynarodowych. W 1967 roku uzyskał stopień doktora na Wydziale Historyczno-Socjologicznym Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR, a następnie habilitował się w 1977 roku na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu.

W swojej karierze akademickiej, specjalizował się w obszarze międzynarodowych stosunków politycznych oraz polityki zagranicznej RP. W ciągu swojego życia opublikował około 350 prac naukowych, a także był autorem i współautorem wielu książek, w szczególności dotyczących stosunków polsko-niemieckich oraz zagadnień dyplomatycznych. Jego doświadczenie wykładowcze obejmowało m.in.: Wydział Studiów Międzynarodowych i Politologicznych Uniwersytetu Łódzkiego, Uniwersytet Warszawski, Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego, a także Prywatną Wyższą Szkołę Businessu i Administracji. Był także profesorem nadzwyczajnym w Szkole Głównej Handlowej oraz Uczelni Techniczno-Handlowej im. Heleny Chodkowskiej w Warszawie, a także Wyższej Szkole Cła i Logistyki w Warszawie. Pracował również w Bonn i Kolonii, a jego osiągnięcia zostały docenione poprzez stypendium Fundacji Alexandra von Humboldta.

W sferze zawodowej, Sułek pełnił rolę dyplomaty zarówno w PRL, jak i III RP. W latach 1961–1966 oraz 1981–1997 był zatrudniony w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W okresie między 1966 a 1981 roku pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych, gdzie pełnił kluczowe funkcje, w tym I sekretarza Podstawowej Organizacji Partyjnej w latach 1972–1974 oraz wicedyrektora w 1978 roku. Doradzał pracownikom wyższym w zakresie polityki zagranicznej KC PZPR oraz rządom różnych premierów, w tym Edwarda Gierka i Mieczysława Rakowskiego.

Jerzy Sułek miał także za sobą ważne misje dyplomatyczne w Niemczech. Od 1981 do 1985 roku był radcą ambasady w Kolonii, a następnie, w latach 1991-1997, szefem przedstawicielstwa bońskiej ambasady RP w Berlinie. Na początku lat 90. kierował Departamentem Europy w MSZ. Jego działania obejmowały negocjacje dwóch znaczących traktatów z RFN: granicznego z 1990 roku oraz o dobrym sąsiedztwie z 1991 roku. Sułek był również reprezentantem Polski na Konferencji 2+4, która dotyczyła zjednoczenia Niemiec, co przyczyniło się do jego uznania jako jednego z głównych architektów polityki zagranicznej III RP względem Niemiec oraz członka zespołu odpowiedzialnego za rokowania wycofania wojsk sowieckich z Polski.

Od 4 lipca do 17 listopada 1997 roku sprawował funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej, a w październiku 2001 roku objął kierownictwo Fundacji „Polsko-Niemieckie Pojednanie”, z której został odwołany w styczniu 2006 roku z powodu kontrowersji dotyczących premii dla zarządu. Jednocześnie, w latach 2004-2006, był sekretarzem generalnym Polskiej Unii Ofiar Nazizmu oraz kierował Fundacją Współpracy Polsko-Niemieckiej, zasiadając w jej radzie. Wspierał też Polsko-Niemiecką Wymianę Młodzieży.

Jako publicysta i komentator, Jerzy Sułek był obecny w mediach, a jego 70. urodziny zaowocowały publikacją „Na drodze do porozumienia i pojednania z Niemcami: wybór tekstów z lat 1989–2009” w 2009 roku. Otrzymał liczne odznaczenia, w tym Krzyż Komandorski I Klasy za Zasługi dla Republiki Austrii w 2004 roku oraz Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu jego wkładu w upamiętnianie historii i prawdy o Obozie Koncentracyjnym w Oświęcimiu, przyznany w tym samym roku.

---

Oceń: Jerzy Sułek

---