Gołonóg to największa pod względem liczby mieszkańców dzielnica Dąbrowy Górniczej, w której zamieszkuje około 35 000 osób, co stanowi aż 30% populacji miasta. Ta dynamicznie rozwijająca się dzielnica zlokalizowana jest w środkowej części Dąbrowy, we wschodniej części miasta, tuż obok dzielnicy Centrum. Gołonóg graniczy od wschodu z ArcelorMittal Poland Oddział w Dąbrowie Górniczej, od północy z osiedlem Łęknice, a od południa otoczony jest przez kompleks leśny oraz dzielnice Jamki i Strzemieszyce.
Jednym z najbardziej imponujących elementów krajobrazu dzielnicy jest wapienne Wzgórze Gołonoskie, które wznosi się na wysokość 337 m n.p.m. Na jego szczycie znajduje się Sanktuarium św. Antoniego Padewskiego. Imponujący kościół, wzniesiony pod koniec XVII wieku przez biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego w stylu barokowym, przeszedł gruntowną przebudowę w stylu neorenesansowym w latach 1890–1891, podczas której dodano nawy boczne oraz otoczono go kamiennym murem. Po wielu latach zaniedbań, dzięki kosztownej renowacji, kościół ponownie odzyskał swój dawny blask.
Zabudowa Gołonogu to niezwykła mieszanka historycznej architektury wiejskiej z czasów jego istnienia jako samodzielnej wsi, a także urbanistycznej zabudowy z okresu rozwoju Dąbrowy Górniczej podczas PRL oraz nowoczesnych domów. W szczególności w sąsiedztwie Wzgórza Gołonoskiego, na ulicach Siedmiu Szewców i Laski, można dostrzec wiele przykładów wiejskiej zabudowy jednorodzinnej osadzonej na wąskich działkach. Dodatkowo, w okolicy ulic Kościelnej i Świętego Antoniego (dawnej Gwardii Ludowej) znajdują się drewniane domy z podmurówkami z kamienia wapiennego, które pamiętają jeszcze poprzednie stulecia.
W Gołonogu wyróżnia się kilka typów zabudowy. Najbardziej dominującą są bloki mieszkalne, które powstały w latach 50. i 60. XX wieku. Zlokalizowane są one głównie w obrębie kwartalnej sieci ulic, których ramy wyznaczają aleja Zagłębia Dąbrowskiego od północy, ulica Tysiąclecia od zachodu oraz ulice Kosmonautów, Kasprzaka i Piłsudskiego od południa. Nie można również zapominać o popularnych osiedlach z wielkiej płyty, takich jak Kasprzak, Sikorski i Morcinek, które powstały w związku z budową Huty Katowice.
Trzecim, aktualnym rodzajem zabudowy, są nowoczesne domy jednorodzinne i szeregowce, które dominują w otoczeniu Wzgórza Gołonoskiego. Często można spotkać je przy ulicach takich jak Storczyków, Spisaka, Piecucha, Morcinka czy Granicznej, gdzie wznoszą się także nowe budynki wielorodzinne, które wzbogacają lokalny krajobraz.
W dzielnicy znajdują się także ważne zabytki, a jednym z najbardziej charakterystycznych jest dworzec kolejowy, który powstał w drugiej połowie XIX wieku. Kiedyś, w czasach swojej świetności, dworzec ten mieścił dwie restauracje, które obsługiwały pasażerów przesiadających się pomiędzy pociągami Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej a Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej. Ta druga linia kolejowa bezpośrednio łączyła Zagłębie Dąbrowskie z Cesarstwem Rosyjskim, stając się kluczowym węzłem komunikacyjnym. Dziś, niestety, dworzec jest nieczynny, ale wciąż przypomina o swojej bogatej historii.
Osiedla
W Gołonogu znajduje się kilka istotnych osiedli, z których każde ma swoją specyfikę i historię. Jednym z nich jest osiedle Cieszkowskiego, znane również jako Cedlera. Na jego terenie znajduje się pomnik poświęcony 144 żołnierzom Armii Czerwonej, którzy należeli do 4 Korpusu Pancernego Gwardii oraz 59 Armii 1 Frontu Ukraińskiego. Ci dzielni żołnierze polegli w styczniu 1945 roku, walcząc o wyzwolenie zarówno Dąbrowy Górniczej, jak i Gołonoga. Wzgórze i pobliski kościół, który był przystosowany do działań obronnych z użyciem ckm, stanowiły kluczowe miejsce w obrębie niemieckich linii obronnych.
Inne osiedla w Gołonogu to:
- Kasprzaka,
- Morcinka (znane również jako Manhattan),
- Storczyków,
- Tysiąclecia,
- Wybickiego.
Historia
Gołonóg, wieś związana z biskupstwem krakowskim, znajdowała się w powiecie proszowickim w województwie krakowskim na końcu XVI wieku. Istnieją przypuszczenia, iż miejscowość ta mogła powstać już w XII wieku, zlokalizowana przy ważnym szlaku komunikacyjnym prowadzącym z Krakowa przez Sławków na Śląsk.
Pierwsza pisemna wzmianka o Gołonogu pochodzi z 1326 roku, wskazując na jego przynależność do klucza sławkowskiego. W 1675 roku, parafia Gołonóg została erygowana jako wydzielona z parafii sławkowskiej, obejmująca również pobliskie wsie, takie jak Strzemieszyce Wielkie i Małe, Grabocin, Kazimierz i Niemce (Ostrowy Górnicze).
Nazwa miejscowości na przestrzeni wieków ulegała wielu zmianom. W końcu XVI wieku funkcjonowała jako „Gołonos”, później jako „Goła Noga”, a w XVII wieku przyjęła formę liczby mnogiej – „Gołonogi”. Etymologia nazwy, wedle lokalnych przekazów, wywodzi się z faktu, iż wieś ta znajdowała się nad bagnami, co zmuszało przechodniów do zdejmowania obuwia, aby uniknąć jego zamoczenia.
W przeszłości, na północ od Wzgórza Gołonoskiego, płynął znaczny strumień, który obecnie niemal całkowicie zanikł. W rejonie zabytkowego dworca PKP znajdują się do dzisiaj rozległe tereny podmokłe w okolicy Babią Ławą, gdzie występują łąki z bogatą roślinnością bagienną, sąsiadujące z piaszczystymi wydmami śródlądowymi, znanymi jako „Brzózki”. Do czasu masowego wylesienia Puszczy Łosieńskiej, które miało miejsce z powodu budowy Huty Katowice, Gołonóg był siedzibą Nadleśnictwa „Dąbrowa”.
W okresie II wojny światowej, miejscowość funkcjonowała pod niemiecką nazwą: Bergenkirch. Po wojnie, w latach 1950–1954, Gołonóg był siedzibą gminy noszącej tę samą nazwę. Następnie, w latach 1954–1956, wieś stała się siedzibą władz gromady Gołonóg, która z czasem przekształciła się w osiedle. Ostatecznie, w 1960 roku, Gołonóg został włączony do granic Dąbrowy Górniczej.
Urodzeni w Gołonogu
W Gołonogu urodziło się wiele niezwykłych postaci, które w różnych dziedzinach wyróżniły się swoimi osiągnięciami. Oto niektórzy z nich:
- Włodzimierz Seneta – to znany dendrolog, który przez wiele lat pracował w Zakładzie Dendrologii Warszawskiej SGGW, gdzie mógł realizować swoją pasję do badań nad drzewami i krzewami.
- Witold Edward Uklański – major kawalerii Wojska Polskiego, który stał się cichociemnym, a jego wkład w historię polskiego wojska jest nieoceniony.
- Janusz Kotarbiński – artysta malarz oraz literat, którego prace wpisały się w polski krajobraz kulturalny, tworząc niezatarte ślady w sztuce.
Przypisy
- KuchniaK. Rodzinna KuchniaK., Modelarstwo kolejowe: Dąbrowa Górnicza Gołonóg - dworzec [online], Modelarstwo kolejowe, 30.12.2018 r. [dostęp 15.03.2021 r.]
- PiotrP. Sobierajski PiotrP., Dąbrowa Górnicza: 18 ulic zmieni nazwy, bo tak nakazuje ustawa dekomunizacyjna ZDJĘCIA [online], Dziennik Zachodni, 28.06.2017 r. [dostęp 04.05.2020 r.]
- Historia Parafii [online], dabrowa.franciszkanie.pl [dostęp 15.03.2021 r.]
- AdamA. Polko AdamA., PROGRAM REWITALIZACJI: DĄBROWA GÓRNICZA 2022, 26.03.2014 r. Brak numerów stron w książce
- Województwo krakowskie w drugiej połowie XVI wieku; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 2008, s. 100.
- Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 29.12.1960 r. w sprawie zmiany granic miasta Dąbrowy Górniczej w województwie katowickim (Dz.U. z 1960 r. nr 60, poz. 340).
Pozostałe obiekty w kategorii "Dzielnice":
Okradzionów | Błędów (Dąbrowa Górnicza) | Korzeniec (Dąbrowa Górnicza) | Lipówka (Dąbrowa Górnicza) | Łazy (Dąbrowa Górnicza) | Łęknice | Łosień (Dąbrowa Górnicza) | Niepiekło (Dąbrowa Górnicza) | Piekło (Dąbrowa Górnicza) | Reden (Dąbrowa Górnicza) | Dziewiąty | Bugaj (Dąbrowa Górnicza) | Antoniów (Dąbrowa Górnicza) | Łęka (Dąbrowa Górnicza) | Wypaleniska (Dąbrowa Górnicza) | Bielowizna | Mydlice | Kazdębie | Kostury | Dąbrowa Górnicza RataniceOceń: Gołonóg