Niepiekło to interesująca część Dąbrowy Górniczej, zlokalizowana w jej zachodnim rejonie. Specjalizuje się w unikalnym połączeniu natury i urbanistyki, rozciągając się wzdłuż malowniczej ulicy Letniej.
Obszar ten leży na styku rzeki Czarnej Przemszy oraz zbiornika wodnego, znanego jako Pogoria III. Jest to miejsce, które z pewnością przyciąga nie tylko mieszkańców, ale także turystów poszukujących spokoju i naturalnych walorów.
Po drugiej stronie rzeki można znaleźć dodatkowe fragmenty Niepiekła, które administracyjnie przynależą do Będzina. Ta bliskość obu miast nadaje regionowi wyjątkowy charakter i możliwości do odkrywania.
Historia
Niepiekło, znana kolonia, ma bogatą historię, która sięga lat 1867–1874, kiedy to była częścią gminy Zagórze. Następnie, w okresie między 1874 a 1909 rokiem, weszła w skład gminy Górniczej w powiecie będzińskim. W 1909 roku nastąpiło wydzielenie nowej gminy Zagórze z gminy Górniczej. Pozostała część tej gminy przekształciła się w gminę Dąbrowa Górnicza, która obejmowała takie miejscowości jak Stara Dąbrowa, Niepiekło, Huta Bankowa, Łabęcka, Reden, Ksawera, Mydlice, Huty Cynkowe oraz Koszelew.
W czasie I wojny światowej, w latach 1915–1916, teren ten znajdował się w Generalnym Gubernatorstwie Lubelskim pod rządami austriacko-węgierskimi. W Dąbrowie Górniczej ulokowano siedzibę nowo powstałego powiatu dąbrowskiego. Gmina Dąbrowa Górnicza przestała funkcjonować jako jednostka wiejska w dniu 18 sierpnia 1916 roku, kiedy to Dąbrowa Górnicza zyskała prawa miejskie nadane przez okupacyjne władze austriackie, przekształcając się w gminę miejską. Mimo tych zmian, Niepiekło zostało włączone w granice Będzina.
Jednak 5 maja 1923 roku część wschodnich terenów Będzina została włączona do Dąbrowy Górniczej, co spowodowało, że wschodnia część Niepiekła zyskała niepodległość w ramach nowej jednostki administracyjnej, podczas gdy zachodnia część, określana jako wieś, pozostała częścią Będzina.
Przypisy
- Andrzej Gawryszewski: Ludność Polski w XX wieku. Warszawa: Polska Akademia Nauk, Instytut Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania im. Stanisława Leszczyńskiego, 2005 r.
- Baza archiw. [dostęp 19.04.2021 r.]
- Śląski Instytut Naukowy w Katowicach (1976): Dąbrowa Górnicza – Zarys rozwoju miasta
- Kaiserlich Deutsches Generalgouvernement Warschau mit dem angrenzenden K.u.K. Millitärgeneralgouvernement in Polen
- a b Dz.U. z 123 r. nr 47, poz. 323
- Zagórze, Klimontów, Józefów, Bobrek, Niwka, Dańdówka, Konstantynów, Środula oraz osada Modrzejów
Pozostałe obiekty w kategorii "Dzielnice":
Piekło (Dąbrowa Górnicza) | Reden (Dąbrowa Górnicza) | Rudy (Dąbrowa Górnicza) | Sikorka (Dąbrowa Górnicza) | Strzemieszyce Małe | Trzebiesławice (Dąbrowa Górnicza) | Ujejsce | Tucznawa | Tworzeń | Dąbrowa Górnicza Ratanice | Łosień (Dąbrowa Górnicza) | Łęknice | Łazy (Dąbrowa Górnicza) | Lipówka (Dąbrowa Górnicza) | Korzeniec (Dąbrowa Górnicza) | Błędów (Dąbrowa Górnicza) | Okradzionów | Gołonóg | Dziewiąty | Bugaj (Dąbrowa Górnicza)Oceń: Niepiekło (Dąbrowa Górnicza)