Czesław Gęborski, który przyszedł na świat 5 czerwca 1924 roku w Dąbrowie Górniczej, był postacią znaczącą w historii Polski. Jego kariera zaczęła się jako podoficer, a z czasem awansował do rangi oficera w aparacie bezpieczeństwa PRL, uzyskując tytuł podpułkownika w milicji.
Gęborski był także komendantem obozu w Łambinowicach, co stanowiło istotny element jego zawodowej biografii. Jego działalność w strukturach bezpieczeństwa miała wpływ na wiele aspektów życia społecznego w Polsce w okresie PRL.
Zmarł 14 czerwca 2006 roku, pozostawiając po sobie kontrowersyjny ślad w historii, który jest przedmiotem różnych interpretacji.
Życiorys
Czesław Gęborski był osobą, która swoje życie utkwiła w burzliwych czasach II wojny światowej. Jego historia sięga okresu przed wybuchem wojny, kiedy to zamieszkiwał w Dąbrowie Górniczej. W czasie okupacji niemieckiej część swojego życia spędził w obozie, który mieścił się w Kochłowicach. Udało mu się uciec z tego miejsca w kwietniu 1943 roku, co stanowiło początek jego aktywności w Armii Ludowej.
Niestety, jego przygoda z wolnością nie trwała długo. W 1944 roku ponownie wpadł w ręce niemieckich władz, jednak nie zdołali on go przetransportować do Auschwitz, gdyż udało mu się zbiec dzięki pomocy Armii Ludowej. Wkrótce po tym zaangażował się w komunistyczną partyzantkę, walcząc o nowe, lepsze jutro dla Polski.
Po zakończeniu wojny Gęborski wstąpił do Milicji Obywatelskiej, gdzie błyskawicznie wspinał się po szczeblach kariery, osiągając stopień sierżanta. W marcu 1945 roku jego ścieżka zawodowa prowadziła go do Świętochłowic, następnie do Niemodlina, gdzie zajmował się pracą operacyjną.
W lipcu 1945 roku objął stanowisko komendanta Obozu Pracy w Łambinowicach, pełniąc tę rolę do października tego samego roku. Wówczas usłyszał poważne oskarżenia dotyczące przekroczenia obowiązków służbowych, w tym o spalenie baraku, w którym znajdowało się 48 więźniów. Ta tragiczna sytuacja odbiła się rysą na jego karierze i prowadziła do serii dramatycznych wydarzeń.
Mimo ciężkich zarzutów, Gęborski brał udział w procesie Bolesława Pronobisa, żołnierza NSZ, który został skazany na śmierć. W 1947 roku śledztwo dotyczące wydarzeń w obozie zostało umorzone, a Gęborski awansował na kapitana. Przełomowy moment nastąpił po 1956 roku, kiedy to sprawa Łambinowic została wznowiona, a on sam znalazł się w areszcie, ale sąd go uniewinnił.
Jednak historia ta nie miała końca. W 1960 roku, będąc już oficerem Służby Bezpieczeństwa, Gęborski próbował ubiegać się o odszkodowanie za areszt. Niestety, sąd odrzucił jego wnioski, uznając areszt za zasadny.
Od końca lat 90. XX wieku w sądzie w Opolu toczyło się wznowione postępowanie dotyczące tragicznych wydarzeń w Łambinowicach. Prokuratura postawiła Gęborskiemu zarzut zabójstwa 35 osób w trakcie akcji. Proces, mimo wielu trudności, trwał do 2005 roku, kiedy to został tymczasowo zawieszony z powodu złego stanu zdrowia oskarżonego. Ostatecznie sprawa zakończyła się w 2006 roku, gdyż Gęborski zmarł.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Witold Hałat | Ignacy Kowalczewski | Witold Waligórski | Jan Stratilato | Antoni Majcherczyk | Józef Englicht | Włodzimierz Usarek | Zdzisław Badocha | Stanisław Kowalczewski | Aleksander Liszaj | Dariusz Majchrzak (oficer)Oceń: Czesław Gęborski