Stanisław Kochański, znany także pod różnymi pseudonimami, takimi jak Ryba, Jan, Flora oraz Czeladka, przyszedł na świat 5 listopada 1876 roku w Dąbrowie Górniczej. Jego życie zakończyło się prawdopodobnie w 1937 roku na terenie ZSRR.
Był on znaczącą postacią w ruchu socjalistycznym oraz komunistycznym, a jego działalność obejmowała aktywne uczestnictwo w kluczowych wydarzeniach historycznych, takich jak rewolucje lutowa i październikowa. Kochański pełnił również rolę funkcjonariusza w Czeki, co wskazuje na jego zaangażowanie w kwestie polityczne tamtego okresu.
Życiorys
Stanisław Kochański, z wykształcenia górnik, w 1890 roku rozpoczął swoją karierę w kopalniach w Zagłębiu, gdzie ukończył cztery klasy szkoły górniczej. W 1896 roku dołączył do Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), a od maja 1904 roku był członkiem SDKPiL, co stanowiło kluczowy moment w jego życiu politycznym. Jako aktywny działacz, Kochański organizował lokalne struktury SDKPiL w regionie, promując ideologie partyjne.
W latach 1905–1907 brał udział w organizacji strajków oraz demonstracji, przesyłając silne przesłanie dotyczące praw pracowniczych. Jego największym sukcesem było przewodzenie strajkowi, który doprowadził do wprowadzenia 8-godzinnego dnia pracy w kopalniach. W 1906 roku uczestniczył w dzielnicowej konferencji SDKPiL w Czeladzi, a rok później w okręgowej konferencji w Sosnowcu. W 1907 roku miał zaszczyt być delegatem na gubernialny zjazd wyborczy do Dumy.
W okresie 1908–1910 Kochański przebywał w Paryżu. Po powrocie do Zagłębia, zastał go wybuch I wojny światowej, co spowodowało jego ewakuację w głąb Rosji. W Carycynie wziął udział w rewolucji lutowej, a następnie październikowej, stając się jednym z głównych organizatorów fabrycznych oddziałów Czerwonej Gwardii w 1917 roku. W tym samym roku zorganizował Polską Radę Wygnańczą oraz był pierwszym przewodniczącym carycińskiej grupy SDKPiL.
Równocześnie działał jako zastępca sekretarza Komitetu Dzielnicowego (KD) bolszewików w Carycynie. W listopadzie 1917 roku został wyznaczony na sekretarza Komisariatu Medyczno-Sanitarnego w Saratowie, gdzie zorganizował Drużynę Komunistów Polskich, kierując działaniami aprowizacyjnymi i uzbrojeniem. Na jej czele stawiał czoła oddziałom A. Kaledina oraz Piotra Krasnowa. W czerwcu 1918 roku został mianowany komisarzem Komunistycznego batalionu im. Rady Komisarzy Ludowych na froncie pod Carycynem.
W styczniu 1919 roku objął stanowisko komisarza do spraw polskich, a następnie sekretarza Biura Polskiego przy Gubernialnym Komitecie RKP(B), zarządzając podwydziałem werbunkowym dla Zachodniej Dywizji Strzelców w Saratowie. Pod koniec 1919 roku Kochański stał na czele Wydziału Jeńców i Uchodźców w Saratowie. W 1920 roku brał udział w wojnie na Froncie Zachodnim jako żołnierz 15 Armii. W sierpniu 1920 roku został naczelnikiem 2. Oddziału Werbunkowego Obwodu Białostockiego, pracując przy 1 Polskiej Armii Czerwonej.
Od października 1920 do lipca 1921 roku pełnił funkcję komisarza politycznego w Dywizjonie Artylerii 1 Polskiej Armii Czerwonej. Następnie do 1922 roku pracował w Wydziale Śledczym Czeki. W latach 1922–1924 był sekretarzem Biura Polskiego przy Słuckim Komitecie Komunistycznej Partii (bolszewików) Białorusi. W późniejszych latach kierował Obwodowym Komitetem KP(b)B w Mohylewie oraz Przewodniczącą Obwodowej Komisji Kontroli KP(b)B w Bobrujsku. Jego życie zakończyło się w 1937 roku, kiedy to padł ofiarą prześladowań; brakuje dalszych wiadomości na temat jego losów.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
August Kusiński | Waldemar Derej | Jerzy Gil | Kazimierz Ochocki | Tadeusz Wieniawa-Długoszowski | Mirosław Jan Wojciechowski | Zbigniew Meres | Marian Indelak | Jerzy Wartak | Marcin Bazylak | Zygmunt Bugajski | Wiesław Jędrusik | Jerzy Zawalonka | Sławomir Chabiński | Henryk Birecki | Krzysztof Laga | Władysław Klamra | Antoni Konrad | Kazimierz Dróżdż | Ludwik LipskiOceń: Stanisław Kochański