Henryk Birecki

Polityka i administracja

Henryk Birecki, znany wcześniej jako Hersz Dawid Birenbaum lub Birnbaum, to postać o nieprzeciętnym życiorysie. Urodził się 16 marca 1916 roku w Dąbrowie, a jego działalność dyplomatyczna miała znaczący wpływ na polskie przedstawicielstwo.

Pełnił funkcję stałego przedstawiciela Polski przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w latach 1951-1956, co świadczy o jego ważnej roli w międzynarodowej polityce.

Jego działalność oraz osiągnięcia w obszarze dyplomacji pozostają tematem zainteresowania, a życie Bireckiego, które zakończyło się po 1968 roku, nadal budzi pytania i inspiruje do badań historycznych.

Życiorys

Henryk Birecki był synem Maurycego. Rozpoczął swoją karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, gdzie pracował od 1 stycznia 1949 do 31 sierpnia 1968.

W ciągu swojej pracy w MSZ, od 26 listopada 1959 do 26 października 1961, był członkiem Komitetu POP Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej MSZ. Na początku swojej działalności wykonywał obowiązki jako II oraz I sekretarz w Ambasadzie w Paryżu przez cały rok 1949.

W kolejnych latach, od 15 marca 1950 do 30 marca 1951, pełnił rolę dyrektora Protokołu Dyplomatycznego MSZ. Następnie, od 1 lipca 1951 do 30 września 1956, był Ambasador Nadzwyczajny i Pełnomocny – Stały Przedstawiciel PRL przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku.

Po powrocie do Polski, od 1 października 1956 do 4 grudnia 1959, sprawował funkcję dyrektora Departamentu II, który zajmował się sprawami państw Europy Zachodniej. Później, od 5 grudnia 1959 do 31 sierpnia 1968, zarządzał Departamentem Współpracy Kulturalnej i Naukowej. Birecki był również członkiem Kolegium MSZ w latach 1959–1968, a jego bliskość do ministra Adama Rapackiego była dobrze znana.

W 1968 roku, po odejściu z MSZ wraz z Rapackim, Birecki osiedlił się we Francji. Podczas swojego pobytu na emigracji ujawniał m.in. kulisy akcji, które były prowadzone przez władze PRL przeciwko Radiu Wolna Europa, „Kulturze” oraz polskiej emigracji. Według jego relacji, tak zwany plan Rapackiego nie był oryginalnym pomysłem ministra, lecz został narzucony przez Związek Radziecki.

W życiu osobistym był żonaty z Francuzką.

Ordery i odznaczenia

Henryk Birecki, znany ze swojego zaangażowania w służbę publiczną, zdobył liczne odznaczenia, które dokumentują jego zasługi i osiągnięcia.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi w dziedzinie służby zagranicznej” przyznany 20 lipca 1954,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski „za zasługi w pracy społecznej” otrzymany 24 listopada 1947,
  • Order Sztandaru Pracy II klasy nadany w 1964 roku.

Przypisy

  1. a b Inwentarz archiwalny, inwentarz.ipn.gov.pl [dostęp 26.11.2023 r.]
  2. a b c PawełP. Ceranka PawełP., Podstawowa Organizacja Partyjna PZPR w Ministerstwie Spraw Zagranicznych 1949–1989, „Pamięć i Sprawiedliwość”, 1 (27), ipn.gov.pl, 2016, s. 276–277, 301, ISSN 1427-7476 [dostęp 26.10.2021 r.]
  3. a b c ZbigniewZ. Girzyński ZbigniewZ., Jerzy Giedroyc a „przełom październikowy” w Polsce, „Archiwum Emigracji. Studia – Szkice – Dokumenty”, 5/6, Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2002, s. 146, ISSN 2084-3550 [dostęp 26.10.2021 r.]
  4. Odznaczenia państwowe dla zasłużonych pracowników [w:] „Trybuna Robotnicza”, nr 169, 18–19 lipca 1964 r., s. 2.
  5. Uchwała Rady Państwa z dnia 20.07.1954 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1483).
  6. Postanowienie o odznaczeniu z dnia 24.11.1947 r. za zasługi w pracy społecznej (M.P. z 1947 r. nr 153, poz. 910).

Oceń: Henryk Birecki

★★★★★
Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:18