Stanisław Kołodziej (działacz komunistyczny)


Stanisław Kołodziej, urodzony 1 listopada 1902 roku w Dąbrowie Górniczej, to postać, która miała istotny wpływ na polską politykę komunistyczną. Był on nie tylko działaczem partii komunistycznej, ale również odgrywał znaczącą rolę w kierownictwie lokalnym.

Pełnił funkcję p.o. I sekretarza Komitetu Miejskiego Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w Dąbrowie Górniczej. Jego działalność w tej roli miała miejsce w okresie, kiedy Polska zmagała się z wieloma zmianami politycznymi i społecznymi.

Od czerwca do września 1945 roku Stanisław Kołodziej był również I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR) we Wrocławiu, co podkreśla jego znaczenie w strukturach władzy komunistycznej w powojennej Polsce.

Życiorys

Stanisław Kołodziej, syn Józefa i Heleny, miał bogate życie zawodowe i polityczne. Po zakończeniu I Wojny Światowej, w roku 1917 rozpoczął pracę w kopalni Mortimer w Sosnowcu oraz w Hucie Bankowa Dąbrowa. W kolejnych latach, od 1936 r., był zatrudniony w warszawskim przedsiębiorstwie Cernet oraz w Miejskim Zakładzie Mieszkaniowym w Białymstoku.

W 1920 roku wziął czynny udział w wojnie polsko-bolszewickiej, opowiadając się po stronie polskiej. Jego działalność komunistyczna spowodowała, że trzykrotnie trafił do więzienia, co miało miejsce w latach 1925–1928, 1928–1931 oraz 1937–1938.

Od wczesnych lat 20. XX wieku angażował się w Związek Polskiej Młodzieży Socjalistycznej oraz Komunistyczny Związek Młodzieży Polski, gdzie pełnił różne funkcje, w tym należał do egzekutywy Komitetu Obwodowego Zagłębia. W 1923 r. przystąpił do Komunistycznej Partii (Robotniczej) Polski. W ramach KPP zyskał szereg ról, m.in. był sekretarzem MOPR Warszawa-Podmiejska w 1932 r., a także sekretarzem okręgów Częstochowa-Radomsko oraz Łomża w 1934 r. Następnie pełnił obowiązki obwodowca wojskowego w Siedlcach, Lublinie, Tarnowie i Rzeszowie.

Podczas II wojny światowej Kołodziej pracował w Białymstoku oraz w Austrii, gdzie został wzięty do niewoli i osadzony w niemieckim obozie jenieckim. Po wojnie, na początku 1945 r., powrócił do Polski.

Od stycznia do lutego 1945 r. był II sekretarzem Komitetu Miejskiego PPR w Radomsku. Następnie pełnił rolę sekretarza, a krótko także p.o. I sekretarza Komitetu Miejskiego w Dąbrowie Górniczej. W okresie od 15 czerwca do 27 września 1945 r. zajmował stanowisko I sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR we Wrocławiu. Jego kadencja na tym stanowisku zakończyła się w wyniku wewnętrznych konfliktów partyjnych oraz napiętych relacji z wojewodą wrocławskim, Stanisławem Piaskowskim, który domagał się jego dymisji.

Po tych wydarzeniach Kołodziej został zdegradowany do roli instruktora w Wydziale Organizacyjnym Komitetu Wojewódzkiego w Katowicach. Później, w ramach tego samego komitetu, objął kierownictwo Wydziału Organizacyjnego oraz Wydziału Historii Partii. W 1947 r. został kierownikiem referatu personalnego w Zjednoczeniu Przedsiębiorstw Wiertniczo-Górniczych. W grudniu 1948 r. przeszedł do PZPR, kontynuując swoją działalność polityczną.

Przypisy

  1. a b c Dane osoby z katalogu kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 02.02.2022 r.]
  2. Szumiło Mirosław: Wojewodowie i okręgowi pełnomocnicy rządu w pierwszych latach Polski Ludowej (1944–1950). W: Artur Górak, Dariusz Magier (red.): Dzieje biurokracji na ziemiach polskich. T. II. Lublin-Siedlce: 2009.
  3. Mirosław Szumiło. I sekretarze Komitetów Wojewódzkich PPR (1944–1948) — portret zbiorowy. „Dzieje Najnowsze”. 4 (XLV)/2013. s. 49–50, 52, 56–57. ISSN 0419-8824.

Oceń: Stanisław Kołodziej (działacz komunistyczny)

Średnia ocena:4.7 Liczba ocen:24