Ludwik Lipski, znany również pod pseudonimem Henryk Różycki, to postać o bogatej historii, która zasługuje na szczegółowe poznanie. Urodził się 25 lub 26 sierpnia 1900 roku w Dąbrowie Górniczej, co miało wpływ na jego późniejsze życie. Przez lata angażował się w działalność komunistyczną, która stała się nieodłącznym elementem jego tożsamości.
Jego życie zakończyło się 7 grudnia 1937 roku, ale jego wpływ na ruchy polityczne oraz społeczne ideologie zapewne pozostaje odczuwalny aż do dzisiaj.
Życiorys
Ludwik Lipski był synem górnika Teodora oraz Franciszki z Rzepkiewiczów. Jego rodzina miała również dwa inne dzieci – braci Leona i Antoniego. Po zakończeniu nauki w szkole powszechnej podjął pracę w kopalni, równocześnie rozwijając swoje umiejętności w sposób samodzielny i angażując się w działalność harcerską.
W 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu niemieckich oddziałów stacjonujących w Dąbrowie Górniczej. Rok później, w 1919 roku, zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego i walczył w konflikcie polsko-sowieckim. W wyniku odniesionych ran, trafił do niewoli, jednak po powrocie z sowieckiej Rosji w grudniu 1922 roku, związał się z Komunistyczną Partią Polski (KPP), gdzie pełnił rolę urzędnika w Kasie Chorych w Sosnowcu.
Od 1924 roku był członkiem Komitetu Okręgowego Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK; później przekształconego w KZMP), gdzie prowadził szkolenia oraz aktywnie uczestniczył w organizowaniu demonstracji komunistycznych oraz robotniczych. Jego działalność swobodnie łączyła się z poparciem dla idei komunistycznych, co skutkowało kilkukrotnym aresztowaniem i osadzeniem w więzieniu.
W drugiej połowie lat dwudziestych wyjechał do sanatorium na Krym w celu leczenia, by następnie uczęszczać na Międzynarodowe Kursy Leninowskie. W dalszym ciągu swoich działań, objął eksponowaną pozycję sekretarza okręgowego KPP na Górnym Śląsku, później w Okręgu Warszawa-Podmiejska. W latach 1932/1933 rozpoczął pracę w Sekretariacie Krajów Nadbałtyckich Komitetu Wykonawczego Kominternu w ZSRR jako aspirant w Międzynarodowej Szkole Leninowskiej oraz wykładowca ekonomii politycznej w rocznej szkole partyjnej przy Międzynarodowej Szkole Kominternu.
Pełnił również funkcję sekretarza polskiej grupy aspiranckiej oraz sekretarza redakcji „Trybuny Radzieckiej” w Moskwie. Niestety, jego losy potoczyły się tragicznie – w sierpniu 1937 roku został aresztowany przez NKWD i ostatecznie stracony. Pośmiertnie został zrehabilitowany w 1956 roku. W życiu prywatnym związany był z Janiną z Jaworskich, która także była aktywną działaczką KPP, PPR oraz PZPR, a para miała córkę, Maję Marię.
Przypisy
- a b c d JanJ. Kantyka JanJ., Ludwik Lipski, Instytut Historii PAN/Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny, 1972 r. [dostęp 04.09.2019 r.]
- RyszardR. Nazarewicz RyszardR., Armii Ludowej dylematy i dramaty, wyd. 2 popr., Warszawa: Oficyna Drukarska, 2000 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Kazimierz Dróżdż | Antoni Konrad | Władysław Klamra | Krzysztof Laga | Henryk Birecki | Sławomir Chabiński | Jerzy Zawalonka | Wiesław Jędrusik | Zygmunt Bugajski | Stanisław Kochański | Antoni Lipski (działacz komunistyczny) | Marek Lipczyk | Maria Potępa | Stanisław Kołodziej (działacz komunistyczny) | Ryszard Trzcionka | Mariusz Kalaga | Jacek Kościelniak | Zdzisław Legomski | Henryk Glass | Arkadiusz GrabowskiOceń: Ludwik Lipski